Hoe vaak hoor je niet dat er iemand zegt: ‘gewoon loslaten’. Maar hoe gewoon is dat? Misschien denk jij ook wel vaak dat je iets of iemand los moet laten. Maar hoe moeilijk is dat wel niet? Ik vind het soms verdomd lastig en ik ben daar niet de enige in als ik het zo om mij heen hoor en waarneem.

Wat is loslaten?

Loslaten is het tegenovergestelde van vasthouden. Als je denkt aan iets of iemand dat je los zou willen laten, probeer dan eens na te gaan wat je eigenlijk vast zou willen houden? Waar ben je aan gehecht bij dit iets of iemand? Waar staat dit iets of iemand symbool voor, wat brengt het je?

Wat wil je vasthouden?

Ik was bijvoorbeeld heel erg gefocust op de ander. Altijd bezig met de ander zijn verhaal, er voor de ander willen zijn. Ik ging voorbij aan mijn eigen wensen, behoeften, waarden en normen. Ik was ‘niemand’, omdat ik mij altijd vormde naar de ander en zijn verwachtingen. Ik wilde dit loslaten, maar vond het heel erg eng en ik wist niet hoe. Dit patroon gaf mij namelijk veiligheid en houvast. Ik wilde vasthouden omdat de stap in het onbekende heel erg eng was. En wat als ik mezelf voorop zou stellen?  Dan vinden de mensen me misschien niet meer aardig en willen ze niet meer met me omgaan. Vasthouden aan onze oude patronen, aan oude situaties is fijn, vertrouwd en bovenal veilig. We doen het al zo lang en het gaat automatisch. Maar ze houden je ook gevangen en belemmeren je te groeien.

Herkennen en erkennen

Loslaten is denk ik een proces van herkenning, erkenning en aanvaarding. Herkennen dat er angst is. Er niet meer voor weglopen, maar het opmerken. De volgende stap is dit gevoel erkennen, zodat je het kan plaatsen en begrijpt waar het vandaan komt. Ik was heel bang om niet de moeite waard te zijn. Erkennen betekent ook voelen wat je voelt, dit niet weg proberen te duwen, maar het echt zien en ernaar durven kijken. De angst onderzoeken en zeggen; ‘jij mag er zijn, het is helemaal oké om deze angst te voelen.’ Ik voelde eindelijk mijn verdriet en mijn pijn en stopte het niet meer weg. Ik zag dat ik inderdaad diep gekwetst ben geweest en dat het helemaal oké is om verdriet en angst te kennen. Het kind dat bang is in jezelf zien. Dit kind in je armen sluiten in plaats van hem weg te sturen. Waarschijnlijk ervaar je al een hoop rust als je ziet waar de angst eigenlijk vandaan komt, waar je echt bang voor bent. De rust ontstaat op het moment dat deze angst er mag zijn, dat boosheid, jaloezie of verdriet er mogen zijn. Door herkenning en erkenning zie je vanzelf dat deze oude patronen je niet verder helpen, dat ze je belemmeren en ze je als vanzelf de weg naar het loslaten wijzen . Je weet nu namelijk wat je koste wat kost vast wil houden, maar dat je dat niet verder brengt.

Aanvaarden

De laatste stap in het proces van loslaten is aanvaarding (= het laten) Aanvaarden is je verzet opgeven, door naar jezelf, maar ook naar de ander kijken, zonder oordeel. De oordelen komen voort uit onze belemmerende patronen. Als je herkent en erkent wat er bij je gaande is kun je dit aanvaarden,  geen verzet of gevecht meer, maar het er laten zijn. Als je bang bent ben je bang en blijf je bij die angst. Als je verdrietig bent huil je of uit je het op jouw manier. Het is oké. Laat het er zijn zonder er iets van te vinden. Laat de gedachtes los over wat anderen van je zullen denken. Mag het er van jou zijn? Mag dit kind van jou er zijn met zijn gevoel? Kun jij dit kind omarmen, zonder verwachtingen of oordelen? Aanvaarden van wat er is en er niet meer tegen vechten. Dat is (los)laten en vandaaruit zal innerlijke rust ontstaan. Ik begreep mijn angst en zag nu ook in dat deze angst mij bracht wat ik niet wilde; eenzaamheid. Ik durfde me niet meer open te stellen voor de ander en door mezelf af te sluiten wisten anderen niet wie ik was en wat ze van me konden verwachten. Dit maakte dat anderen juist afstand va mij hielden. Door dit inzicht kon ik de oude situatie (los)laten, heel geleidelijk, want ik vond het heel spannend om mezelf te openen voor de ander en kwetsbaar te zijn. Want wie was ik en wat had ik te vertellen? Nu help ik mensen door mijn ervaringen en inzichten te delen. Doordat ik belemmerende patronen, door inzicht los durfde laten, kon ik gaan groeien tot wie ik daadwerkelijk ben en waar ik trots op ben. Ik mag er nu helemaal zijn van mezelf.

Van vasthouden naar loslaten

Pak eens een steen in je hand. Je kunt deze steen nu loslaten zodat die valt. Maar je kan hem ook loslaten met je handpalm naar boven. Zo kan de steen zijn wat die is, je kan het blijven voelen, met je aandacht er bij zijn en als de steen zijn eigen weg gaat is het oké. Loslaten is een proces van inzicht en bewustwording. Een proces van er mogen zijn van jezelf, zonder oordeel. Dan hoef je ook niet meer te voldoen aan alle verwachtingen en hoge eisen.

“Loslaten is niet altijd nodig, laten is vaak genoeg”. Veel geluk!